دستگاه تصفیه آب صنعتی پاسارگاد صیام فنّاوری غشایی فشار محوری است که توانایی حذف بخش بزرگی از جامدات محلول (TDS)، یون ها، و بخش قابل توجهی از ترکیبات آلی و فلزی را دارد؛ به همین دلیل در صنایع شیمیایی و واحد های آبکاری به عنوان یک راهکار مؤثر برای تولید آب فرایندی با کیفیت ثابت یا به عنوان پیش مرحلهٔ دیآی/پالایش نهایی شناخته می شود.
کاربرد های مشخص RO در این صنایع را می توان در سه گروه کلیدی خلاصه کرد:
✔ تأمین آب با خلوص لازم برای فرایند های شیمیایی حساس و حمام های آبکاری.
✔ تولید آب برای تغذیه بویلر ها و سیستم های بخار و خنک کننده که نیازمند حداقل رسوب و خوردگی هستند.
✔ پالایش و بازچرخانی پساب های صنعتی به منظور کاهش مصرف آب تازه و هزینهٔ دفع.
مطالعات فنی و راهنما های آژانس های مرتبط نشان می دهند که این آب شیرین کن صنعتی می تواند بار نمکی و غلظت یون ها را تا سطوحی کاهش دهد که برای بسیاری از کاربرد های فلز کاری و پوشش دهی عملی و اقتصادی است.
در فرآیند آبکاری و پوشش دهی (electroplating / finishing)، کیفیت آبِ شست و شو و آبِ رقیق کنندهٔ حمام ها نقش مستقیمی در یکنواختی پوشش، جلوگیری از لکه گذاری و کاهش ناخالصی های اکسیداتیو/کاتالیزوری ایفا می کند. برای بسیاری از خطوط آبکاری، آبِ نزدیک به دیآی/کم رسانا برای شست و شو های نهایی مورد نیاز است؛ در عمل مجموعهٔ RO به عنوان مرحلهٔ اصلی و گاه پیش درجهٔ یک سیستم DI عمل می کند تا مقدار بار یونیِ ورودی به رزین های تبادل یونی کاهش یافته و عمر آنها افزایش یابد. در عمل، بعضی از راهکار های صنعتی از ترکیب RO + رزین (polishing) برای دستیابی به رسانایی/مقاومت مورد نظر استفاده می کنند. گزارش ها و شرکت های تأمین کنندهٔ سیستم های آبکاری اشاره می کنند که مشخصات آب دیآی برای شست و شو ممکن است زیر حدود ۱۰ میکروموس (µmho) تعیین شود و آب شیرین کن صنعتی پاسارگاد صیام به عنوان راهکار اقتصادی در رسیدن به این محدوده مفید است.
برای صنایع شیمیایی که خوراک پلیمری، حلال ها یا افزودنی های آلی وارد سیستم آب می کنند، پیش تصفیهٔ آلی (مانند کربن فعال، UF یا فرآیند های اکسیداسیون پیشرفته) ضرورت می یابد تا از فولینگ آلی (رسوب گذاری آلی) و تجمع TOC (کل کربن آلی) جلوگیری شود. در آبکاری نیز وجود کاتیون ها و آنیون های خاص (مثل کلرید یا سیلیکات) می تواند خورندگی یا نقاط ناقص در پوشش ایجاد کند؛ از این رو لازم است اهداف کیفی (حداکثر TDS، محدودیت سختی، محدودهٔ هدایت/مقاومت، حدود TOC و استاندارد میکروبی) مشخص و برای هر حمام یا مرحلهٔ شست و شو تفکیک شوند. اجرای آنالیز «fit-for-purpose» که مشخص کند کدام آیتم های کیفیت برای کدام بخش ضروری اند، از هزینه های سرمایه ای و عملیاتی غیر ضروری می کاهد و طراحی سیستم را بهینه می سازد.
جنبه های عملیاتی کلیدی که باید در پیاده سازی آب شیرین کن RO لحاظ شوند عبارت اند از:
✔ طراحی پیش تصفیهٔ چند مرحله ای شامل جدا سازی روغن/آلودگی های هیدروکربنی، فیلتراسیون ذرات، UF در صورت نیاز و دوز آنتی اسکالانت/تنظیم pH.
✔ پایش مستمر پارامتر های عملکرد مانند هدایت/مقاومت (conductivity/resistivity) محصول، SDI و کدورت خوراک، فشار ها درون ممبران و نرخ بازیافت.
✔ برنامهٔ منظم CIP که بنا بر نوع فولینگ ترکیب اسید ها، قلیا ها یا آنزیم ها/اکسیدان ها را بکار گیرد.
✔ راهبرد مدیریت کنسانتره و پساب (انتخاب بین تخلیه کنترل شده، بازیافت بیشتر یا بهره گیری از تبخیر کننده/فرآیند های تکمیلی) تا مسائل زیست محیطی و مقرراتی مرتفع شوند. دستورالعمل ها و مورد کاوی های متعدّد نشان می دهند که سرمایه گذاری در پیش تصفیه و پایش منظم معمولاً هزینه های نگهداری و توقف خطوط را کمتر می کند و بازگشت سرمایهٔ بهتری ارائه می دهد.
جمع بندی راهبردی برای تصمیم گیری:
تصفیه آب صنایع آبکاری و شیمیایی اغلب یک راهکار اقتصادی و فنی مناسب است. پیش تصفیهٔ دقیق برای جلوگیری از فولینگ، برنامهٔ پایش و CIP منظم، و استراتژی های مدیریت کنسانتره الزامی اند تا سیستم آب شیرین کن RO در طول زمان پایدار و مقرون به صرفه عمل کند. مستندات فنی و مورد کاوی های مرتبط با واحد های آبکاری و صنایع شیمیایی نشان می دهند که ترکیب صحیح پیش تصفیه، طراحی سیستم و مراقبت عملیاتی، کلید موفقیت اجرای فناوری RO در این حوزه هاست.
برای اطلاعات بیشتر به منابع زیر نیز نگاهی بیندازید:
IUPAC-اتحادیهٔ بینالمللی شیمی محض و کاربردی
